U radu radio stanica muzičke emisije imaju vrlo važno mjesto. Prirodno je zato što uprave radio stanica tim emisijama poklataju naročitu nažnju. Dobre muzičke emisije u veliki mjeri olakšavaju rad, unose u emisije potrebnu živost i šarolikost, stvaraju naročito raspoložete kod slušalaca koje ih čini spremnim da s pažljom prate ostali dio programa za što je doista često pogrebno stvoriti naročitu atmosferu. Govorne emisije vrlo brzo zamaraju slušaoca, muzički program je vrlo važio sredstvo da se ta zamorenost izbjegne. To je jedna strana značaja muzičkih emisija. Ali one imaju i svoje samostalno značenje. Muzika je najmasovnija umjetnost koja u životu čovjeka igra ne malu ulogu. Njezin uticaj na ljudsku dušu je ogroman. Ona može da uznosi do heroizma, može da budi energiju, da stvara životni elan i borbeno raspoložete, da povećava radnu sposobnost i volju za savlađivatem teškoća. Ona je na Taj način moćno vaspitno sredstvo. Ona je izraz vremena i mentaliteta, sa svoje strane ona utiče na stvarate tog mentalateta i može da dJeluje kao snaga koja pokreće mase. Riječ je, naravno, o dobroj muzici. Prema tome, za nas je vrlo važno kakva muzika donire danas do uha slušalaca, važno je kakve su muzičke emisije naše radio stanice koju danas svakodnevni slušaju desetine hiljada ljudi. Nema sumnje da se radio stanice, služeći se muzikom, moraju u prvom redu rukovoditi vaspitnim ciljevima, Tj. moraju u svojim emisijama izbjegavati onu muziku koja može štetno da ugiče na slušaoca, onu muziku koja je odraz negativnih strana društvenog života, koja pretstavlja iskrivljavate na polju muzičkog stvaranja i predavalja. U tom pogledu naročitu pažnju treba pokloniti emisijama narodne muzike. Poznato je da postoji jedno specifično interpretiranje narodne muzike nastalo u jednom naročitom vremenu kada su pojedinci našeg društva, proživljavajući razne duhovne i materijalne brodolome, utapljajući svoje očajanje u alkoholu i dimu noćnih lokala, dobivali tamo i muziku koja je odgovarala njihovom stanju i raspoložetu. U tim lokalima izvitoperena je narodna muzika do nakaznosti, izvitoperen je i muzički ukus u tolikoj mjeri, da je danas želimo naći istinsko, pravo, interpretiranje narodne muzike, što u odnosu na one koji je ipterpretiraju opravdava sve rezerve. Naša narodna muzika za nas pretstavlja naše narodno blago koje je potrebno braniti i čuvati od svakog unakaživalja. Treba sprečavati prodiranje stranih elemanata u našu narodnu muziku. Krivo bi bilo shvatiti ovo kao neki muzički racionalizam. Nama je, naprimjer, vrlo bliska i draga narodna muzika svih slovenskih naroda, nama je bliska i draga topla muzika španskog naroda — svakako zbog izvjesne duhovne srodnonosti među našim narodima. Ali, kao što je u interpretiranju muzike nekog stranog naroda pogrešno unošenje naših muzičkih specifičnosti, tako je pogrešno našu narodnu muziku interpretirati sa stranim naglaskom. Mislimo zato, da je teška greška kad se sa naše radio stanice pod imenom narodne muzike slušaju neka nemoguća izvijanja I deformisanja nekih inače poznatih i zaista lijepih narodiih pjesama, navodno sa nazovi narodnom mađarskom muzikom (ustvari eksport muzikom peštanskih cigana) žanra muzike »Tužna je nedjelja«, pri kojoj su pijani defraudanti ispaljivali sebi metke u sljepoočice a dešperatne ljubavnice budimpeštanskih noćnih lokala ispijale kamenu sodu ili veronal... Na stranu to što mi često slušamo orkestre sa raštimovanim instrumentima — što je tehnička stvar i što bi se sa malo pažnje moglo ispraviti — ili orkestre čiji članovi nikako ne mogu da se slože — valjda zbog neuvježbanosti. — što je svakako teže ali se takođe da ispraviti. Takođe mislimo da je greška što se pod imenom američke muzike jednostavno daje džaz. Džaz je zaista nastao u Americi, ali to ne znači da je samo džez američka muzika. Džaz je određena vrsta muzičke dekadence i on može da bude od nekog interesa za određeni krug ljudi koji mogu iz naučnih razloga time da se bave. Postoje ogromne teškoće pri organizovanju muzičkih emisija. To su teškoće materijalne prirode. Treba imati dobar orkestar za ozbiljnu muziku, orkestar za narodnu muziku, dovoljno velik broj izabranih ploča, dobre pjevače, itd. Osim toga potrebno je imati dovoljan broj muzičkih stručnjaka koji će voditi muzičku politiku stanice, koji će, vodeći računa o svim drugim emisijama, najracionalnije koristeći postojeća materijalna sredstva, moći da muzičke emisije dovedu u potreban sklad sa čitavim ostalim radom stanice. Nije svejedno kakva će se muzika davati prilikom neke proslave poslije govorne emisije koja se daje tim povodom i nije, sigurno, jedino pjemjedbe da se povodom proslave nekog datuma iz narodno-oslobodilačke borbe da niz marševa, ili prosto narodna muzika. Nije dobro ako se poslije neke komemoracije iza Begovenovog svečanog marša daje vesela muzika u izvođenju kakvog tamburaškog orkestra. Sve te stvari trsba da rješava stručno muzičko vođstvo u radio stanici,koje će, polazeći od sredstava koja su na raspoloženju, nastojati da se učini najbolje što je moguće. To su poslovi takvi da to naša radio stanica nužno mora da dobije pomoć sa strane. To je sasvim normalno kad se zna da kod nas postoje organizacije koje se specijalno bave pitanjima muzike i koje bi trebalo na radio stanicu da gledaju kao na sredstvo preko koga će postizati svoje ciljeve. Kod nas postoji nedavno osnovano Društvo prijatelja muzike koje je sebi stavilo zadatak popularisanja muzičke umjetnosti i organizaciju muzičkog vaspitanja naroda. To društvo moglo bi upravo preko radio stanice na najefikasniji način da ostvaruje svoje zadatke. Ono bi moglo da organizuje niz korisnih predavanja iz oblasti muzike, da priređuje koncerte, da pronalazi ljude koji po svojoj opštoj izgrađenosti mogu pravilno da tumače narodnu muziku, da organizuje na neki način prikupljanje gramofonskih ploča, itd. To društvo već je počelo da radi u tom pravcu samo će biti potrebno da se taj rad nastavi sa jednim planom koji bi odgovarao našim potrebama i prilikama. Dalje, kod nas postoji nekoliko pjevačkih horova koji bi bez velike muke mogli da daju preko radio stanice dobre koncerte, postoji već toliki materijal koji čeka da bude obrađen i predan. Postoje, najzad, već formirani orkestri koji bi svojim nastupima u velikoj mjeri podigli visinu muzičkih emisija strane radio stanice. Ta intervencija spolja trebalo bi da dođe što prije i da ne bude povremena i od slučaja do slučaja. Inače, mi ćemo još ko zna koliko vremena morati da slušamo narodnu muziku koja nije narodna, da slušamo bečke valcere i operete i da se tužimo kako nam radio stanica daje lošu muziku. Rješenje ovog pitanja prelazi snage radio stanice i ne postoje materijalni uslovi da ga ona sama postigne.