Dopisnik Tanjuga iz Nirnberga javlja Pukovnik Filimor, koji je sudu podnosio dokazni materijal u vezi sa njemačkim napadom na Jugoslaviju i Grčku, iznio je između ostalog jedan dio dokumenata iz kojih se vidi da je Hitler bio prinuđen da poslije narodnog ustanka od 27 marta 1941 godine naredi da se sprovođenje u djelo plana “Barbarosa” (plan napada na SSSR) odloži za pune 4 nedjelje, kako bi se na taj način njemačkoj vojsci dalo vremena da “likvidira narodni otpor u Jugoslaviji”. U obrazloženju ovog dijela optužnice pukovnik Filimor je između ostalog rekao: “Metode koje su Nijemci primjenjivali u slučaju koji ovdje iznosim, zaista su bile metode varvarstva”. Pukovnik Filimor je istakao sva njemačka prekršenja obećanja, sve kontradikcije i Hitlerove izjave u vezi sa Jugoslavijom, i svu brutalnost njemačkih metoda u Jugoslaviji i na Balkanu uopšte. Svoje navode potkrepljuje iz originalnih njemačkih dokumenata. Pukovnik Filimor je pročitao zapisnik sa konferencije koju je Hitler održao sa pretstavnicima njemačke vrhovne komande, kada je saznao za narodni ustanak u Jugoslaviji 27 marta 1941 godine. Ovom sastanku, osim Hitlera, prisustvoali su Gering, Kajtel Jodl, Šmit i 13 drugih njemačkih vojnih komandanata. Hitler je, kako se iz zapisnika vidi, tom prilikom rekao: “Jugoslavija je postala neizvjestan činilac u vezi sa pretstojećim operacijama po planu “Marita” (prodor na Balkan preko, Grčke), a još više u pogledu sprovođenja plana “Barbarosa” (napad na SSSR), koji je imao da se izvede poslije toga. Sadašnja situacija je po nas povoljna i u političkom i u vojnom pogledu, ali da je do zbacivanja vlade u Beogradu došlo tokom sprovođenja u djelo našeg plana “Barbarosa”, posljedice po nas mogle su biti ozbiljnije.” Firer je čvrsto riješen, kaže se dalje u zapisniku, da i nečekajući eventualne izjave dobre volje nove jugoslovenske vlade izvrši sve vojničke pripreme da bi se Jugoslavija uništila i vojnički i kao nacionalna jedinica. Nikakvi diplomatski koraci u cilju traženja objašnjenja u vezi sa posljednjim događajima u Jugoslaviji neće se preduzimati, niti će se Jugoslaviji podnositi neki ultimatum. Svako uvjerenje, koje budu Jugosloveni eventualno pružili, samo će se uzeti na znanje. Pristupiće se vojnim mjerama, čim sredstva i trupe budu spremne, što je od najvećeg značaja da se akcija preduzme što je moguće prije. Činiće se pokušaji da se na podesan način ostvari učešće susjednih zemalja u ovom napadu. Razne vojne potpore protiv Jugoslavije tražiće se od Italije, Mađarske, u izvjesnoj mjeri i od Bugarske. Glavni zadatak Rumunije u ovom pogledu biće da pruži potporu protiv Rusije. “U političkom pogledu, nastavio je Hitler, od najvećeg je značaja da se udarac protiv Jugoslavije izvede sa najnemilosrdnijom oštrinom i da se vojničko uništenje Jugoslavije izvede munjevito. Uslijed toga će kampanja protiv Grčke, koja će se kasnije razviti, biti povoljna po nas. Rat protiv Jugoslavije, nastavio je Hitler, biće veoma popularan u Italiji, Mađarskoj i Bugarskoj. Tim zemljama treba obećati teritorijalne dobitke: Jadransku obalu Italiji, Banat Mađarskoj, a Makedoniju Bugarskoj. Ovaj naš plan unaprijed pretpostavlja ubrzanje svih planova i priprema kao i potreba tako jakih snaga da poraz Jugoslovena nastupi u sasvim kratkom roku. Zbog toga treba da se početak operacija po planu “Barbarosa” odloži za 4 nedjelje”. Poslije otkrića da je narodni ustanak u Jugoslaviji 1941 godine odložio napad na SSSR za pune 4 nedjelje, u dokumentu se dalje daju podaci o vojnim operacijama koje je trebalo izvesti protiv Jugoslavije i Grčke. Zatim se u dokumentu kaže: “Vazduhoplovne snage određene za ovu operaciju treba da stoje na raspoloženju za uništenje jugoslovenskih aerodroma i drugih instalacija. Prestolnica Jugoslavije, Beograd, treba da bude uništena. Pored toga vazduhoplovstvo treba da svojim napadima u talasima pomaže napredovanje naših armija. U tom cilju moguće je koristiti se mađarskim aerodromima.” U dokumentu se dalje iznosi plan za koordinaciju njemačko-italijanskih operacija protiv Jugoslavije i planovi Hitlera i Musolinija sa Pavelićem o njihovim zajedničkim pripremama raspada i rascjepa naše zemlje. Ovaj plan nosi datum 28 marta 1941 god. U njemu se između ostalog kaže: “Namjera je Njemačke da napadne Jugoslovene obuhvatnim koncentričnim napadima, da uništi jugoslovenske oružane snage i razbije nacionalnu teritoriju Jugoslavije. Za unutrašnje političko rušenje Jugoslavije naročito je poželjno pružiti potporu u svakom pogledu hrvatskom Pavelićevom “pokretu za nezavisnost”. Prema Pavelićevim ustašama postupati kao prema prijateljima osovine. Opravdano bi prema tome bilo da se izbjegnu svi napadi iz vazduha na hrvatsku teritoriju dok god to dopuštaju prilike.” Vojnički doprinos narodnog ustanka u Jugoslaviji zajedničkoj stvari slobodoljubivih naroda vidi se iz ovih riječi: “Ustanak naroda Jugoslavije protivu kapitulanske politike Pavla Karađordevića, Mačeka i Cvetković izazvao je veoma ozbiljne poremećaje u njemačkim vojnim planovima.” -------------- VEZE PAVLA KARAĐORĐEVIĆA SA NACISTIČKIM ZLOČINCEM GERINGOM Dopisnik Tanjuga javlja: U većem broju dokumenata koji su objavljeni u Nirnbergu kao dokazni materijal protiv optuženih glavnih ratnih zločinaca iznešen je takođe obiman materijal koji govori o prisnoj vezi i ličnom odnosu Pavla Karađordevića kao i njegove okoline sa Hitlerom i Geringom. Ist kao što bi likvidacija Jugoslavije, upotrebom italijanske vojne sile mogla značiti opet samo jačanje osovine, tako će i likvidacija Poljske upotrebom Njemačke sile značiti samo jačanje osovine. Iz dokumenta koje je tužilac citirao pred sudom vidi se da je Gering bio u direktnoj vezi i u ličnoj prepisci sa Pavlom Karađorđevićem prenebregavajući jugoslovensko poslanstvo koje je tada postojalo u Berlinu.